Pacific Orientation Course (POC)

Zwemmen, ploeteren door de jungle, Tok Pisin leren, contact maken met de plaatselijke bevolking: onze Papoea Nieuw Guinea-tropentraining is lang en breed begonnen. De eerste vijf weken zitten er op en we hebben nog zeven weken te gaan. Wat doen we zoal hier?
Was onze training in Engeland heel specifiek gericht op de taken die we hier in PNG zullen krijgen, de POC is meer gericht op het leven in PNG. En in bepaald opzicht ook op het overleven in de jungledorpjes.

Tok Pisin
Zodra wij Nederlanders ons gaan mengen in internationaal gezelschap, wordt de gemeenschappelijke taal meestal Engels. Als je beseft dat PNG honderden bevolkingsgroepen herbergt, die elk hun eigen taal spreken, kun je begrijpen dat er binnen PNG ook een soort ‘internationale’ taal moet zijn die mensen van verschillende stammen kunnen gebruiken om met elkaar te communiceren. Deze gemeenschappelijke taal is het Tok Pisin. Voor enkele bevolkingsgroepen is het Tok Pisin ook de moedertaal, maar de meeste stammen hebben hun eigen, specifieke moedertaal (ca. 840 in heel PNG). Voor hen is Tok Pisin dus hun tweede taal, zoals Engels voor veel Nederlanders.
Onze Tok Pisin leraarIn kleine groepjes leren we Tok Pisin onder begeleiding van een inheemse taalhelper. Deze man verstaat Engels, maar spreekt alleen Tok Pisin met ons en corrigeert heel consequent elke fout die we maken. Op de foto leert hij ons van alles over het werken in een jungletuin. Gelukkig is het Tok Pisin niet zo’n moeilijke taal en kent het maar ongeveer 2000 woorden. We kennen er nu ongeveer 600 … . Doordenkertje: wat betekent het voor het vertalen van de Bijbel, als een taal slechts 2000 woorden heeft? We zijn benieuwd naar je reactie!

Conditietraining
Trektocht door de jungle
Voor een inwoner van dichtbevolkt Nederland is het moeilijk voor te stellen, maar geasfalteerde wegen zijn er alleen rond de weinige steden die er zijn. Als je deze geasfalteerde wegen verlaat, kom je op hobbelige smalle zandwegen, waar je met auto of truck overheen hobbelt. En als je van deze zandwegen afgaat, beland je meteen in de jungle die doorsneden wordt door honderden looppaadjes. Ik schrijf bewust geen ‘wandel’paadjes, want dat klinkt te gemakkelijk. Op Facebook schreven we over ‘wandelen door de jungle’. Dit is wat we ermee bedoelen: lopen, klauteren, ploeteren, glijden, vallen, opstaan, springen en zweten (want ondertussen is het 35 graden!) tussen de bomen, dwars door de struiken, over en door riviertjes, door diepe dalen, over hoge bergruggen, langs steile afgronden. Glibberig en glad als het net geregend heeft en geen 20m vlak terrein. Ontelbaar veel dorpjes zijn slechts via deze looppaadjes te bereiken. Vandaar dat we hierin getraind worden … Na onze eerste wandeltocht van 2 uur waren we helemaal uitgeput, maar inmiddels hebben we al een keer – bepakt en bezakt – 16 kilometer afgelegd in ca. 6 uur. Nog steeds niets vergeleken bij onze inheemse broeders, die dezelfde afstand blootsvoets (!) in ca. 4 uur afleggen.
Soms door het waterVeel transport gaat over water en daarom is het belangrijk dat je goed kunt zwemmen. En als je sommige overladen veerboten ziet, met de reling 5cm boven het wateroppervlak, besef je dat dit geen luxe is. Een van de doelstellingen van de POC is daarom dat je als volwassene minimaal 1 mijl (= 1,6 km) in zee kunt zwemmen. Deze doelstelling hebben wij beiden inmiddels ruimschoots gehaald.

Overlevingscursus
IKEA-tafel in PNG-stijl
De POC bereidt ons niet alleen voor op het bereiken van jungledorpjes, maar ook op het (over)leven in de jungle, waar we verstoken zullen zijn van de meeste basisluxe die we thuis gewend zijn. Zo hebben we geleerd om onze haus kuk te bouwen (zie foto), een beetje te vergelijken met onze ‘keuken’, complete met IKEA-tafel in PNG-stijl. In de weekends wonen we in deze haus kuk, kopen we eten op de markt en koken en bakken we ons eten op een houtvuurtje ernaast. We improviseren onze eigen koelkast met een bak water en een handdoek die de warmte aan bakjes met eten onttrekt en laten ons houtvuur in de namiddag flink roken om de muggen te verjagen. Het is een kunst apart om bij tropische temperaturen, de aanwezigheid van ratten en kolonnes mieren je voedsel te conserveren.

Op bezoek bij onze wasfemili

Hele mooie ‘real life’ ervaringen hebben we opgedaan met onze wasfemili (gastgezin). Zij ontvingen ons gastvrij in hun huis (zie foto), een eindje lopen in de jungle. De eerste avond hebben wij daar alleen gegeten, de tweede en derde avond hebben we er zelfs een nacht geslapen met ons hele gezin. Back to the basics was het wat de klok sloeg. We hadden overigens de luxe van twee slaapkamers: één voor ons en één voor de kinderen. De liklik haus (het kleine huis, ofwel: de WC) was een hutje rondom een klein gat in de grond, 50m verderop en 10m lager in de jungle. In het gat zwommen duizenden maden. Geen pretje voor als je midden in de nacht ‘even naar de WC’ moet. Maar we hebben het overleefd, en het begint al zelfs een beetje ‘normaal’ te worden… . In de vele gesprekken met onze wasfemili hebben we veel Tok Pisin geoefend en geleerd.

Cultuuronderwijs
Een volgend onderdeel van het POC-programma zijn de colleges over de culturen in PNG en de (enorme) verschillen tussen deze culturen en onze thuiscultuur. Veel van deze colleges leren we meteen ook in de praktijk. Eén van de grootste verschillen die we hier ervaren, is dat in onze thuiscultuur ‘tijd’ zo enorm belangrijk is, terwijl dat hier in de verste verte niet aan de orde is. Zo heeft niemand van de inheemse werkers op de POC een horloge en weten we nooit of ze op tijd komen: ze komen ‘op de zon’. De kerk begint als de belangrijkste mensen van het dorp er zijn. Vorige week hadden we ons gastgezin uitgenodigd in onze haus kuk. Om 13.00u zouden ze komen om bij ons te eten en daarover bestond geen misverstand. Met veel zorg, kunst- en vliegwerk hadden wij op tijd een goede warme maaltijd weten te bereiden, op ons houtvuurtje. En wij wachtten en wachtten en wachtten … Totdat ze uiteindelijk om 18.00u arriveerden. Een excuus was niet aan de orde en wij begrepen: tijd is gewoon niet belangrijk in PNG. Wat veel belangrijker is, is dát je er bent, niet hoe laat je er bent. En ergens … is dat uiterst relaxed ;-).

Vier weken in een jungledorp
Volgende week hopen we voor ongeveer vier weken met ons gezin te verhuizen naar een dorpje. In dit dorpje krijgen we een huis ‘te leen’, waar we te midden van de inheemse bevolking al onze nieuwe kennis en vaardigheden in praktijk kunnen brengen. Het is de bedoeling dat we ‘real life’ ervaren wat het leven in een dorp in PNG betekent voor de mensen die daar wonen. En uiteraard hebben we veel gelegenheid om ons Tok Pisin te beproeven en te verbeteren.
Gedurende deze tijd en de weken daarna zullen we weinig kunnen communiceren met jullie als achterban, omdat we in het dorpje wellicht geen internet hebben en we heel snel daarna gaan verhuizen naar Ukarumpa met alle drukte die daarbij hoort.

Mijn eerste taak in Ukarumpa
Inmiddels is duidelijk wat mijn (Michel) taak zal zijn, zodra we in Ukarumpa aankomen. Ik zal daar mentor worden van een viertal inheemse bijbelvertalers uit de Kumula-taalgroep. Dit is een taalgroep in de Western Province, dat al beschikt over een Nieuwe Testament (sinds 2005) en nu heel graag een Oude Testament wil hebben. Hiervoor krijgen deze vier mannen een training in Ukarumpa en ik zal hen daarbij begeleiden. We zien hier erg naar uit, omdat hiermee eindelijk het eigenlijke werk in beeld komt, waarvoor we hier zijn: het vertalen van Gods Woord in de inheemse talen van Papoea Nieuw Guinea.

17 gedachten over “Pacific Orientation Course (POC)

  1. Woudenbergse Harten

    Ha PNG-ers,
    wat fijn en mooi om zo met jullie mee te lezen wat je allemaal doet, beleeft en leert.
    Ik dacht toen je schreef we gaan 4 weken naar een dorpje dan en hebben dan weinig tijd om te communiceren met jullie als achterban. Wat mooi dan om te weten dat God er zowel voor jullie als voor ons is, Hij is niet aan een plaats gebonden en ook niet of er internet is om met elkaar in contact te staan. Alomtegenwoordig is Hij. We wensen jullie een hele goede 4 weken toe en hopen daarna snel weer van jullie te horen/lezen. Hartelijke groeten, Fred & Diana en kinderen

  2. wilma van den Bosch

    tjonge Erna, ik vroeg mij wel af hoe hou je dan het eten lekker en warm van 13.00 tot 18.00. ?
    En wat een belevenissen.
    Een taal maar 2000 woorden. Impulsief dacht ik makkelijker vertalen. Maar nee, je kunt minder concreet zijn, minder gedetailleerd.
    Ook dacht ik nog: “vandaar ook dat de helft ons nog niet is aangezegd” . De hemelse taal heeft vast nog veel meer woorden dan wij ooit kunnen bedenken.
    God zegenen jullie daar.

    1. admin Bericht auteur

      Ha Wilma, we zijn weer terug van weggeweest …
      In antwoord op je reactie: joh, het is daar zo warm, dat eten wordt echt niet koud ;-).
      Nee, grapje, PNG-ers houden niet van heet eten. We aten het dus gewoon een beetje lauw.
      Een taal met 2000 woorden is inderdaad niet gemakkelijk voor het vertalen van de Bijbel. Het gevaar bestaat immers voortdurend dat je oorspronkelijke nuances verliest. Zo betekent het woord ‘laikim’: 1) willen, 2) leuk vinden, 3) houden van, 4) aardig vinden, 5) liefhebben. Hoe geef je dan aan dat je iemand niet zozeer lief vindt, maar wel aardig? Of andersom!
      Je merkt dan ook dat de Bijbel in het Tok Pisin bijna dubbel zo dik is, omdat je veel meer moet omschrijven.
      Mooi punt raak je: ik denk dat je gelijk hebt en dat we straks geen woorden zullen hebben om de volle heerlijkheid van God te benoemen en te prijzen. Althans, als de Geest voor Pinksteren kan zorgen, kan hij ook dan onze tongen in beweging zetten!

    1. admin Bericht auteur

      Ha Willem,

      De kinderen doen het goed! Hannah leert veel Engels op school en een klein beetje Tok Pisin. Ruth en Obadja gaan naar de ‘nursery’ en spelen daar vooral. Dat ging in het begin niet fijn. Vooral Obadja vond het heel erg als wij weg gingen. Inmiddels is hij er aan gewend.

      Hartelijke groet,

      Michel en Erna

  3. Geke en Anna en mama

    Hoi Hanna en Ruth,

    Onze wc in Amerika is wel eng, want hij zit vol water.
    Maar er zitten gelukkig geen wormen in 🙂
    hebben jullie ook gewandeld?
    wij wel, bij de ino river.
    maar we hebben gelukkig nog niet de xos mounten route gelolopen :),want die is heel hoog 🙂

    groetjes van geke en anna

    1. admin Bericht auteur

      Hoi Geke en Anna,

      Spoelt het water in de WC bij jullie niet weg?
      Ik (Hannah) heb ook heel veel gelopen door de jungle. Eén keer drie uur lang. Met een stok. Dat was heel veel klimmen en aan het eind was ik heel erg moe.
      Is het bij jullie mooi?

      Groetjes van Hannah (en Ruth)

  4. fam j hardeman

    heel veel sterkte in het jungle dorp de komende tijd. wel zwaar zeg war jullie allemaal meemaken en moeten ondernemen. groeten aan allemaal van ome jan en tante marja .

  5. Fam. Van den Brink

    Ha Pauwtjes, we leven hier aan tafel mee met alle belevenissen! De WC spreekt erg tot de verbeelding.. En Jedidja is benieuwd of jullie veel fruit kunnen plukken in de jungle? Gods zegen op de verdere reis, wil Matthea nog zeggen. Hartelijke groet van ons allen.

    1. admin Bericht auteur

      Ha, Thamar, de WC is inderdaad een ‘kunst apart’…
      Wat een leuke vraag, Jedidja! Weet je, dat wij dachten dat we in de jungle zomaar van alles konden plukken en eten? Helaas kan dat niet zomaar, want elk stukje jungle is al van iemand anders. Er groeit wel heel veel: bananen, ananas, zoete aardappels, papaya, enz. Maar helaas moeten we die dus altijd kopen, als we ze willen eten. Maar wat wel weer fijn is, is dat al dat lekkere fruit hier niet duur is. Eén grote ananas kost hier bijv. 0,75 euro.
      Dank je wel, Matthea, voor je goede wens. Dat hebben we heel erg nodig!

      Hartelijke groet,

      Michel en Erna

  6. Familie Baaijens

    Jullie worden dus, een beetje, in het diepe gegooid… Wat een overrompelende ervaringen! Jullie kennende zijn het tevens boeiende ervaringen.. En we denken dat je je afhankelijkheid van God zeker zult beleven. Maar ook dat je zeker kan zijn van Zijn nabijheid! Wij wensen jullie veel sterkte, doorzettingsvermogen en welbevinden toe: hun geeft Hij moed en krachten, die hopend op Hem wachten!
    Hartelijke groet, Wim en Heleen Baaijens

    1. admin Bericht auteur

      Ha Wim en Heleen!

      Ja, wel in het diepe, maar gelukkig niet gegooid…
      De opleiding zit goed in elkaar en wel zo dat we stap voor stap steeds dieper gaan, totdat we (over een week) niet meer kunnen staan en moeten zwemmen in het diepe: 4 weken ‘village living’, verstoken van alle westerlingen, midden in de jungle en je helemaal inleven in de leefwereld van de mensen hier.
      Wel gek, hoor: 4 weken lang alleen maar ‘leven’ en ‘overleven’.
      We zien er erg naar uit, want de cursus is erg druk. De ‘village living’ is een prachtige tijd om veel in het gezin te investeren en in de mensen hier.

      Dank voor jullie bemoedigende woorden!

      Hartelijke groet,

      Michel en Erna

  7. Jacob

    Respect! En mooi dat je met het Oude Testament aan de slag gaat. Heb je de link voor Kumula in de Ethnologue? Ik kan ‘em niet vinden.

    1. admin Bericht auteur

      Ha Jacob,

      Het was de Kamula (niet Kumula) taal: http://www.ethnologue.com/language/xla.
      Maar dit is inmiddels veranderd. Zij wachten nog met de opleiding, omdat ze nu de prioriteit geven aan het oprichten van een Bijbelschool, wat natuurlijk een heel mooi excuus is!

      Vandaag heb ik mijn nieuwe mentorgroepje ontmoet: drie mannen uit de Iyo-taalgroep (http://www.ethnologue.com/language/nca). Deze mannen zal ik zes weken begeleiden in hun eerste Translation Training Course, waarin ze een begin gaan maken met hun OT.

  8. Woudenbergse Harten

    Hoi Michel, Erna en kinderen intussen zit jullie 4 weken ‘village living’ er bijna op en we zijn super benieuwd naar jullie verhalen hoe het allemaal gegaan is en hoe het geweest is voor jullie als gezin. We kijken er naar uit. Een ander vraagje: mailen en FB is natuurlijk leuk, fijn, mooi etc. maar wat is het adres als we jullie is iets per post willen sturen? waar moet dat heen, zou je dat is willen mailen?
    We denken en bidden aan en voor jullie een hartelijke groet van ons allen, Fred – Diana en kinderen

Laat een antwoord achter aan admin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.