Half oktober. Dat we al bijna drie maanden in Gloucester wonen, merken we aan allerlei ‘vreemde’ dingen die inmiddels heel ‘gewoon’ zijn geworden. We wonen in een multiculturele wijk, waarin veel oosterse kledij wordt gedragen en waarin een zwarte burka nauwelijks meer opvalt. In onze straat allerlei supermarktjes met elk hun eigen specialiteit: Aziatisch, Arabisch, Turks, Indisch, etc. Eentje heeft wel een erg leuke naam: ‘Fine European Food’. Eenmaal binnen is het echter alles Pools wat de klok slaat. Veel verpakkingen hebben zelfs alleen maar Poolse tekst. Je voelt je net een analfabeet, als je het alleen met de plaatjes moet doen.
Alfabetiseringswerk
Erna volgt op dit moment een cursus over Alfabetiseringswerk. Altijd gedacht dat dit niets anders is dan mensen leren lezen en schrijven? Was dat maar waar! Er komt veel meer bij kijken, met name ook in het voorwerk dat gedaan moet worden en waarbij allerlei lastige keuzes gemaakt moeten worden. Allerlei overwegingen spelen mee. Bijvoorbeeld: welk schrift ga je gebruiken? Onze Romeinse letters of toch maar Arabische, of misschien zelfs Chinese letters, om er maar enkele te noemen? Voor ons gevoel is het vaak logischer om Romeinse letters te gebruiken (dat zijn dezelfde letters die wij gebruiken in het Nederlands), maar als een land ook andere talen heeft in bijvoorbeeld het Arabisch schrift, dan is het veel ‘logischer’ om het Arabisch schrift te gebruiken.
Een andere vraag: wil alfabetiseringswerk succes hebben, moet het voor mensen goed te doen zijn om te leren lezen. Hoe voorkom je dat het overbodig moeilijk is? Neem nou de Nederlandse ‘ei’ en ‘ij’: waarom hebben wij nu twee verschillende lettercombinaties voor dezelfde klank? We hadden onze kinderen een hoop moeite kunnen besparen als we gewoon consequent alleen ‘ei’ zouden schrijven, of alleen ‘ij’. Het liefst wil je een alfabet dat zo natuurlijk, duidelijk en eenvoudig mogelijk is.
Kinderen gaan niet overal 8 jaar naar de basisschool en het is fijn als ze in de tijd dat ze naar school gaan, geen tijd hoeven te verspillen met het leren van een moeilijk alfabet, maar zoveel mogelijk leren!
Een schooldag van de kinderen
En veel leren, daar komen ook Hannah en Ruth niet om heen. Dankzij juf Marleen leren ze hier heel veel! De schooldag van de kinderen begint om 8.30 uur als wij naar Redcliffe College vertrekken en de juf bij de kinderen thuis komt. ’s Morgens doen Hannah en Ruth vooral werkjes als taal, rekenen en schrijven en Ruth slaapt aan het einde van de morgen meestal ook nog een uurtje.
Op woensdagmorgen is het feest, want dan gaan juf Marleen en de kinderen samen naar een peuterspeelochtend van een kerk dichtbij en spelen ze met kinderen uit de buurt.
Om ongeveer 12.30 begint de reis naar het Redcliffe College, lopend met Obadja in de buggy. Het grote avontuur middenin deze reis is een spoorwegovergang, die ongeveer de helft van de tijd dicht is en dan voor wel een kwartier dicht kan zijn! Het station ligt dichtbij deze spoorwegovergang en als de mensen nog aan het instappen zijn gaan de spoorbomen al dicht… en dan kunnen er in slakkengang nog wel 7 treinen langs komen…. Dit is trouwens voor ons ook een goede oefening om geduldig en blij te blijven als de spoorbomen weer eens voor je neus dichtgaan op 400 meter afstand van de collegezaal, met nog tien minuten te gaan voor het college begint.
We zijn erg blij dat we tussen de middag op Redcliffe samen met de kinderen kunnen eten. Eerlijk gezegd hadden de meisjes in het begin wel moeite om zomaar alles te eten wat op hun bord kwam – meestal geen aardappels met boontjes en gehaktbal ;-), maar ondertussen werken ze hard om hun toetje binnen te halen. En die Engelse desserts zullen we missen in de toekomst!
Na het eten spelen de kinderen nog even buiten in de grote tuin van Redcliffe College en lopen daarna weer met juf Marleen terug. Obadja slaapt ’s middags en dan heeft de juf vaak tijd om iets leuks te doen zoals proefjes en experimentjes, verven of koekjes bakken en versieren… Om 16.00 komt Erna thuis en drinken we koffie en dat was de schooldag!
Indrukken van de kinderen:
Hannah: ‘Mijn school is thuis. Ik heb ook een liedje geleerd: Herfst, herfst is weer gekomen / Daar komt de wind / Hij rukt aan alle bomen / Alle blaad’ren vallen / De takken worden kaal / We trekken onze jassen aan allemaal. We hebben ook een spin gemaakt. En de juf heeft mij ook al een beetje blokfluiten geleerd. Rekenen vind ik makkelijk: 12 + 3 = 15!’
Ruth: ‘Ik mag heel vaak buiten spelen op Redcliffe in een speeltuintje. Op school heb ik een eekhoorn gemaakt. We werken over de herfst. Een kastanje is in het engels ‘chestnut’. En als ik iets niet weet, zeg ik gewoon: ‘I don’t know’. Vandaag heb ik koekjes gebakken met de juf en met Hannah, dat doen wij ook op school. Van oma heb ik een schrijfblokje gekregen en daar kan ik in schrijven.’
Obadja: ‘Wij wonen aan een drukke straat en dat is heel leuk. Want ik kan voor het raam heel goed alle auto’s, vrachtwagens, bussen, motors en rennende meneren zien. Vooral als er een Engelse dubbeldekkerbus voorbij rijdt, word ik erg enthousiast en moet iedereen in huis weten dat er weer een bus voorbij is gekomen!’